Als directeur van Urgenda zorgde Marjan Minnesma ervoor dat de Nederlandse staat verplicht werd zich aan de klimaatdoelen te houden: dit jaar moet de CO2-uitstoot 20 procent minder zijn dan in 1990. Inmiddels zijn er wereldwijd vele klimaatzaken aangespannen.
“Het eerste waar ik mij ooit echt druk om maakte, waren de weidevogels op het land van mijn opa. Hij was boer en raakte zijn grond kwijt aan de bouw van het gemeentehuis van Zaanstad. Dat maakte mijn opa en mij diepongelukkig, vooral omdat we zo van die vogels hielden. Ik heb toen geprotesteerd, maar ik was nog te jong om echt iets te veranderen. Dat gemeentehuis is inmiddels alweer weg, daar staat nu een woonwijk.
Eerst wilde ik dierenarts worden, maar de dierenproeven bij die studie schrokken mij af. Via bedrijfskunde en filosofie ben ik uiteindelijk milieurecht gaan studeren. Met een afstudeeropdracht bij Shell dacht ik de wereld van binnenuit te kunnen veranderen. Dat bleek achteraf nogal naïef van mij. Er was een enorme hiërarchie waardoor ik niet eens mocht praten met mensen in hogere rangen. In dat soort koloniaal gedrag had ik geen zin, daar kon ik geen verandering realiseren.”