De dreigende klimaatcatastrofe roept de vraag op: wat vindt een nieuwe generatie economen?
Alles op alles zetten om de klimaatdoelstellingen voor 2030 en 2050 te bereiken? Welke groei moet de samenleving nog nastreven? Heeft de economie daarvoor een andere inrichting nodig?
Economen zouden eigenlijk niet meer om die vragen heen kunnen. Dat geldt vooral voor jonge economen. De gevolgen van de opwarming van de aarde zullen vooral in de toekomst merkbaar zijn, met hogere temperaturen, droogte en een stijgende zeespiegel. De meeste van de nu bekende, grote economen lopen dan niet meer op deze aarde rond. Daarom vroeg NRC aan vijf jonge economen in binnen- en buitenland wie het voortouw moet nemen in een ‘nieuwe economie’. En of in die nieuwe economie groei zoals we die kennen nog centraal moet staan.
Die vragen raken aan de eeuwenoude vraag uit de economie: wie is de leidende danser in de tango tussen vraag en aanbod? Drijft de consument vraag en aanbod aan, en kan die dus zelf – door minder vlees te eten, niet meer te vliegen – een duurzame samenleving tot stand brengen? Of is het aan de producent, die bijvoorbeeld moet innoveren zodat vlees eten of vliegen duurzaam wordt? Of moet het voortouw worden genomen door de partij die de regels op de dansvloer kan bepalen, de overheid?